اختصاصی زرجوب ، فرهنگی/گیلدا صفری: شاید باورش سخت باشد، اما خواننده ای که لبخندش اکنون بر بسیاری از بیلبوردهای تبلیغاتی رشت نقش بسته این همه غم در دل دارد. بیژن لرد که بسیاری را با کنسرت تاتر هایش خندانده و شاد کرده از اندوهی دیرین و تاریخی که بر هنر این جغرافیا رفته می گوید. این هنرمند دهه شصتی در گفتگویی اختصاصی با زرجوب از فراز و نشیبهای هنر در گیلان سخن گفت.
او که از سال ۸۳ به شکل تخصصی به فعالیت هنری پرداخته است در جایی تصمیم می گیرد تاتر را با موسیقی در هم بیامیزد. کنسرت تاتر قهر و آشتی که در دو بازه زمانی با فاصله ۵ سال به روی صحنه رفت هر بار با استقبال استثنایی مخاطبان روبرو شد.
بیژن این اجرا را از افتخارات خود می داند و می گوید: دوست داشتم مخاطبم موسیقی را ببیند، لمس کند.
وی با اشاره به جمله ی خاص همایون شجریان ” من نمی تونم حرف بزنم ، من اومدم بخونم ، اگه اجازه بدید فقط میخوام بخونم ” و همچنین با اشاره به توانایی های صحنه گردانی امید حاجیلی ” علیرغم اینکه شاید خواننده ای تمام عیار نباشد” گفت: تجربیات خود و دیگران را جمع آوری کردم تا بتوانم محصول قابل قبولی به مخاطب موسیقی گیلانی ارائه کنم.
لرد با اشاره به اینکه موسیقی وی تلفیقی از موسیقی اصیل و ذایقه ی مخاطب امروز است گفت : تلاش و تفکر زیادی صورت می گیرد تا با تنظیم برای ارکستر و انتخاب ساز و اجرا، خروجی اینچنین حاصل شود.
بیژن تاکید می کند: آثار بازخوانی شده پاسداشت خالق اثر است که با توجه به سلیقه و ذایقه ی مخاطب امروز عرضه شده است.
بیژن با تصریح بر اینکه ” این کار را از جایی الگو برداری نکردیم ” خلاقیت را عامل موفقیت در هر صنفی می داند، شاید از همین روست که هر بار آثار او را با خروجی های جدید و متفاوت می بینیم که انتشار یک ویدیوی انیمیشن با شخصیتهای کارتونی در چند روز اخیر از وی از همین نوآوری ها بود.
شاید بیژن لرد ریسک بزرگی را به جان خرید تا علاوه بر تست فضای فکری مخاطبان خود کمی بتواند مرزهای بسته ی محتوای کلیپ های موسیقی را جابجا کند.
” هنر من شامل حمایت مستقیم هیچ نهاد یا ارگان خاصی نبود ، اگر هم گاهی حمایتهای صورت گرفت صرفا از سر لطف و ذوق و سلیقه ی شخصی برخی افراد مسوول بود که در مقابل هزینه های صورت گرفته برای تولید آثار اصلا به چشم نمی آید.”
بیژن معتقد است: در جغرافیایی زندگی می کنیم که این جغرافیا هنرپذیر نیست.
او یکی از دلایل کم شنیده شدن آثار هنرمندان گیلانی در سطح ملی را عدم حمایت مخاطب گیلانی از هنرمند گیلانی می داند و البته با لبخند رضایت بخشی خود را از این قاعده کلی مستثنی می داند!
وی در مورد استثنای دیگری ترانه ” خنده بوکون ” دانیال جوان را هم از آثاری می داند که بدون تکیه بر مافیای موسیقی پس از سالها مخاطب خاص گیلانی را جذب خود کرده است.
بیژن لرد با اشاره به اینکه در کشور ما هر کاری که منشا احساسی و دلی دارد، بی اجر و مزد و مجانی است به نمونه های ورزشی، هنری یا حتی امدادگری اشاره کرد و گفت: همه ای اینها جز حرفه های داوطلبی به شمار می آیند که به عنوان شغل محسوب نمی شوند و بر اساس قانون نانوشته ای رها شده اند.
وی البته با صدای امیدبخشی تاکید کرد: من پای این حرفم می مانم که البته این قشر از دلشان فرمان می گیرند ، چه امتیازی بگیرند چه نگیرند چه مسوولین توجهی به ایشان داشته باشند چه نه …این قشر پای حرف و حرفه شان می مانند .
بیژن با اشاره به اینکه هنر موسیقی در شرایط عادی در ماههای مختلف سال تعطیل است گفت: از پاییز ۹۸ ، محرم و صفر ، پس از ایام فاطمیه، پس از آن شهادت سردار سلیمانی، بارش برف و اکنون نیز کرونا مناسبتها و اتفاقاتی بودند که باعث تعطیلی و قطع درآمد هنرمندان شده است و هیچ سیستمی راه حلی برای قضیه ندارد و دولت هم که اصلا به این نمی اندیشد که این هنرمند برای گذراندن زندگی، پرداخت اقساط و امرار معاش شخصی باید چه کند؟
وی اضافه کرد : برای همین داشتن شغل دوم برای هنرمندان این سرزمین را ضروری می دانم.
بیژن گلایه ها و درد دل هایش را اینگونه ادامه می دهد: سیستم نظارتی که دیدگاه من را ، مسائل شخصی من را ، نقطه نظرات من را به دقت رصد می کند ، خیلی جاها مرا ممنوع التصویر می کند، چرا وضعیت امروز من را نمی بیند؟
من باید از مسیرها و پیچ و خم های مختلفی رد شوم تا مجوز بگیرم، چطور این نهادهای ناظر کوتاهی شلوار من را می بینند اما سفره ام را نمی بینند؟
وی در ادامه ی گفتگوی خود با زرجوب با اشاره به اینکه سبد بازار موسیقی، محدود است گفت: انتخاب غلط ناخواسته گریبان مخاطب موسیقی را می گیرد.
بیژن با اشاره به جمله محسن رجب پور، تهیه کننده موسیقی و مدیر برنامه بسیاری، از گروه آریان تا خوانندگان مطرح معاصر ایران که ” کار من پول در آوردن از موسیقی است” گفت: مافیای موسیقی به تفکر و خلاقیت در موسیقی نمی اندیشد و با استفاده ابزاری از موسیقی به فکر کسب درآمد است، مخاطب مجبور به انتخاب بین بد و بدتر است، در این میان گاهی آثاری بداهه و با خلاقیت هنرمندان تولید می شود و شاید بتواند در این هیاهوی مافیایی شنیده شود.
بیژن از مخاطبانش به عنوان عزیزترین افراد در دایره المعارف زندگی شخصی خود یاد کرد و شنیدن نظرات و نقدهای طرفدارانش را ارزشمند و مفید دانست.
وی در پایان گفتگوی خود ضمن آرزوی سلامتی و شادکامی برای همه گفت:
دست همه ی ما در این آتش سوخته است، پشت هم در بیاییم، از هم حمایت کنیم و قدر هم را بدانیم تا به جایگاهی که حقمان است برسیم.
